تابلو نقاشی اکریلیک مدل پناهگاه متروک

پناهگاهی چوبی در دل تاریکی، در انتهای جاده‌ای از سکوت، خاموش و بی‌حرکت ایستاده است. گویی سال‌هاست که صدای زندگی را به گوش ندیده و در پس این سکوت سنگین، خاطرات فراموش‌شده‌ای را در دل نگه داشته است. در بالای آن، خطوط باریکی از قطرات باران، به شکلی سرد و عمودی از آسمانی بی‌پایان فرو می‌ریزند. لایه‌ی میانی، با رنگ‌های خاکستری و رگه‌های نارنجی، چون سرزمینی سنگی و بی‌روح، مرزی میان آسمان و زمین ساخته است. این خانه‌ی تنها، همچون شاهدی خاموش در دل شب، قصه‌ی فراموشی و عبور زمان را در دل خود زمزمه می‌کند. این اثر در سبک انتزاعی-سورئال (Abstract-Surrealism) با استفاده از رنگ‌های آکریلیک و لایه‌های متعدد بر روی بوم خلق شده است. بخش بالایی نقاشی با رنگ‌های تیره و خطوط باریک سفید که با حرکات آرام و عمودی بر بوم قرار گرفته‌اند، حس بارانی سرد و زمستانی را به تصویر می‌کشد که به صورت قطرات منظم و عمودی از آسمان فرو می‌ریزند. لایه‌ی میانی، با رنگ‌های خاکستری و نارنجی، به عنوان نوار جداکننده میان زمین و آسمان عمل کرده و حس سردی و ایستایی را به اثر می‌بخشد. در قسمت پایین، پناهگاهی چوبی و تنها با رنگ‌های قهوه‌ای و بافتی زبر به چشم می‌خورد که نشانگر حس فروپاشی و انزواست. سایه‌های تیره و بافت زبر دیوارهای پناهگاه، حس ویرانی و گذر زمان را به مخاطب القا می‌کنند. ترکیب این لایه‌ها، فضای چندلایه‌ای از سکوت، ناامنی و فراموشی را به وجود آورده است.