آسمانی بیکران، قصهای از رهایی و آرامش در پهنهی بینهایت.
سبک
نقاشی انتزاعی
آسمانی بیانتها که مرزهایش در میان سایههای آبی و لمسهای محو نور، گم شدهاند. هر حرکت نرم رنگ، همانند نسیمی آرام بر پهنهی آسمان گسترده، حس سبکی و رهایی را به تصویر میکشد. آسمان، همچون دریایی بیساحل، در همهمهی سکوتِ ابرهای ناپیدا جریان دارد. این نقاشی، داستان آسمانی است که در آن هیچ نشانی از آغاز و پایان نیست؛ جایی که آبیهای درهم تنیده، آرامش و سکوت بیپایان را در دل خود به گوش میرسانند و هر سایه، گویی ردّی از پرواز پرندهای دوردست را در ذهن بیننده تداعی میکند.
این اثر در سبک مینیمالیستی (Minimalism) و با استفاده از رنگهای روغنی بر بوم خلق شده است. نقاشی بهصورت تکرنگی (Monochromatic) طراحی شده و از لایههای متعدد رنگهای آبی تیره و روشن بهره میبرد تا حس عمق و وسعت بیپایان آسمان را بازنمایی کند. حرکات قلممو بهصورت افقی و لطیف انجام شدهاند تا حس نسیم و جریان هوا را تداعی کنند. لایههای رنگ در بخشهای بالایی بهتدریج محوتر و شفافتر شدهاند تا تأثیرات نور و دوردست بودن فضا را به تصویر بکشند. استفادهی محدود از رنگ سفید در برخی نقاط، حس نور آفتاب یا مه ناپیدا را القا کرده است. این ترکیب ساده، فضایی از سبکی و بیوزنی را به وجود آورده که به مخاطب امکان تجربهی سکوت و آرامش آسمان را میدهد.